Odmiana czasownika tun

Pełna definicja w Słowniku:
tun czasownik tut, tat, hat getan czynić, robić, dokonywać, powodować, wyrządzać; eine Äußerung tun robić uwagę; sein Mögliches tun uczynić co tylko możliwe; es tut mir Leid przykro mi; mit jemandem/etwas zu tun haben mieć z kimś/czymś do czynienia; etwas in den Schrank tun pot. odkładać coś do szafy; für jemanden etwas tun uczynić coś dla kogoś, zrobić coś dla kogoś

Präsens (czas teraźniejszy)

ich

du

er/sie/es

wir

ihr

sie/Sie

tue

tust

tut

tun

tut

tun

Präteritum (czas przeszły niedokonany)

ich

du

er/sie/es

wir

ihr

sie/Sie

tat

tatst

tat

taten

tatet

taten

Perfekt (czas przeszły dokonany)

ich

du

er/sie/es

wir

ihr

sie/Sie

habe getan

hast getan

hat getan

haben getan

habt getan

haben getan

Futur I (czas przyszły)

ich

du

er/sie/es

wir

ihr

sie/Sie

werde tun

wirst tun

wird tun

werden tun

werdet tun

werden tun

Konjunktiv I (tryb przypuszczający)

ich

du

er/sie/es

wir

ihr

sie/Sie

tue

tuest

tue

tuen

tuet

tuen

Konjunktiv II (tryb przypuszczający)

ich

du

er/sie/es

wir

ihr

sie/Sie

täte

tätest

täte

täten

tätet

täten

Imperativ (tryb rozkazujący)

Sg (lp.)

Pl (lmn.)

Höflichkeitsform (forma grzecznościowa)

tu, tue

tut

tun Sie