Odmiana czasownika werfen

Pełna definicja w Słowniku:
werfen czasownik wirft, warf, hat geworfen rzucać, ciskać, miotać; einen Blick auf jemanden werfen rzucać okiem na kogoś; mit Geld werfen szastać pieniędzmi; eine Runde werfen stawiać kolejkę; eine Frage in die Diskussion werfen poruszać jakąś kwestię w dyskusji; sich jemandem an den Hals werfen rzucać się komuś na szyję

Präsens (czas teraźniejszy)

ich

du

er/sie/es

wir

ihr

sie/Sie

werfe

wirfst

wirft

werfen

werft

werfen

Präteritum (czas przeszły niedokonany)

ich

du

er/sie/es

wir

ihr

sie/Sie

warf

warfst

warf

warfen

warft

warfen

Perfekt (czas przeszły dokonany)

ich

du

er/sie/es

wir

ihr

sie/Sie

habe geworfen

hast geworfen

hat geworfen

haben geworfen

habt geworfen

haben geworfen

Futur I (czas przyszły)

ich

du

er/sie/es

wir

ihr

sie/Sie

werde werfen

wirst werfen

wird werfen

werden werfen

werdet werfen

werden werfen

Konjunktiv I (tryb przypuszczający)

ich

du

er/sie/es

wir

ihr

sie/Sie

werfe

werfest

werfe

werfen

werfet

werfen

Konjunktiv II (tryb przypuszczający)

ich

du

er/sie/es

wir

ihr

sie/Sie

würfe

würfest, würfst

würfe

würfen

würfet, würft

würfen

Imperativ (tryb rozkazujący)

Sg (lp.)

Pl (lmn.)

Höflichkeitsform (forma grzecznościowa)

wirf

werft

werfen Sie