Pałac - Słownik niemiecko-polski i polsko-niemiecki DEPL

Palast der (PL die Paläste) pałac; der Kultur- und Wissenschaftspalast Pałac Kultury i Nauki (w Warszawie)

glühen czasownik glüht, glühte, hat geglüht żarzyć się, pot. pałać, płonąć vor z

Palais das (PL die Palais) pałac

lodern czasownik lodert, loderte, hat gelodert płonąć silnym płomieniem, pałać

brennen czasownik brennt, brannte, hat gebrannt palić, palić się, płonąć, gorzeć, pałać, parzyć, piec, wypalać, wypalać znak, piętnować, bot. zool. wywoływać oparzenie; sich brennen oparzyć się; eine CD brennen wypalać płytę CD; vor Liebe brennen pałać miłością; der Boden brennt ihr unter den Füßen grunt jej się pali pod nogami

entbrennen czasownik entbrennt, entbrannte, hat entbrannt lit. rozgorzeć; von Hass entbrannt sein pałać nienawiścią

Justizpalast der (PL die Justizpaläste) pałac sprawiedliwości

Königsschloss das (PL die Königsschlösser) zamek królewski, pałac królewski

Flamme die (PL die Flammen) płomień; Feuer und Flamme sein lit. pałać entuzjazmem; in Flammen stehen stać w płomieniach, płonąć

R E K L A M A