marszczyć - Słownik niemiecko-polski i polsko-niemiecki DEPL

runzeln czasownik runzelt, runzelte, hat gerunzelt marszczyć; die Stirn runzeln marszczyć czoło

fälteln czasownik fältelt, fältelte, hat gefältelt marszczyć

krausen czasownik kraust, krauste, hat gekraust także kraw. marszczyć

krausziehen czasownik zieht kraus, zog kraus, hat krausgezogen marszczyć die Stirn/die Nase czoło/nos

raffen czasownik rafft, raffte, hat gerafft zagarniać, marszczyć, skracać, przedstawiać skrótowo, pot. pojmować, kumać, rozumieć

falten czasownik faltet, faltete, hat gefaltet składać, fałdować, marszczyć; die Stirn falten marszczyć czoło; die Hände zum Gebet falten składać ręce do modlitwy

zusammenraffen czasownik rafft zusammen, raffte zusammen, hat zusammengerafft zgarniać, marszczyć, pej. zbijać; er raffte hastig seine Unterlagen zusammen pospiesznie zgarnął swoje pisma; er hat in kurzer Zeit ein großes Vermögen zusammengerafft w krótkim czasie zbił duży majątek; das Kleid zusammenraffen marszczyć sukienkę

furchen czasownik furcht, furchte, hat gefurcht lit. robić bruzdy, marszczyć die Stirn czoło

verschrumpeln czasownik verschrumpelt, verschrumpelte, ist verschrumpelt pot. marszczyć się

kraus przymiotnik, przysłowek kędzierzawy, zmarszczony, kędzierzawo, przen. zawiły, mętny, zawile, mętnie; die Stirn kraus ziehen marszczyć czoło

R E K L A M A