flammen czasownik flammt, flammte, hat geflammt płonąć
Flamme
die (PL die Flammen)
płomień; Feuer und Flamme sein
lit. pałać entuzjazmem; in Flammen stehen
stać w płomieniach, płonąć Raub
der (PL die Raube)
rabunek, łup, rozbój, napad; ein Raub der Flammen werden
lit. padać łupem płomieni; bewaffneter Raub napad z bronią ręku, rozbój z użyciem broni auflodern
czasownik lodert auf, loderte auf, hat aufgelodert
buchać,
przen. rozgorzeć, wybuchać; die Flammen loderten hoch auf
płomienie buchały wysoko; in der Hauptstadt loderten die Straßenkämpfe wieder auf
w stolicy znowu wybuchły walki uliczne; in ihren Augen loderte Hass auf
w ich oczach płonęła nienawiść hochschlagen czasownik schlägt hoch, schlug hoch, hat hochgeschlagen stawiać den Mantelkragen kołnierz płaszcza; (ist hochgeschlagen) buchać; die Flammen schlugen hoch płomienie strzelały wysoko
wabern czasownik wabert, waberte, hat gewabert migotać, unosić się; wabernde Nebelschwaden/Flammen unoszące się opary mgły/płomienie
