spalić - Słownik niemiecko-polski i polsko-niemiecki DEPL

verpuffen czasownik verpufft, verpuffte, ist verpufft słabo wybuchnąć (i zaraz zgasnąć), przen. spalić na panewce, spełznąć na niczym; die Begeisterung verpuffte schnell entuzjazm szybko minął

niederbrennen czasownik brennt nieder, brannte nieder, ist niedergebrannt spalić się; (hat niedergebrannt) palić; völlig niederbrennen spłonąć doszczętnie

platzen czasownik platzt, platzte, ist geplatzt pękać, pot. spalić na panewce; platzen lassen zrywać; in den Nähten platzen trzeszczeć w szwach

brennen czasownik brennt, brannte, hat gebrannt palić, palić się, płonąć, gorzeć, pałać, parzyć, piec, wypalać, wypalać znak, piętnować, bot. zool. wywoływać oparzenie; sich brennen oparzyć się; eine CD brennen wypalać płytę CD; vor Liebe brennen pałać miłością; der Boden brennt ihr unter den Füßen grunt jej się pali pod nogami

abbrennen czasownik brennt ab, brannte ab, hat abgebrannt wypalać, spalać, odpalać (fajerwerki); (ist abgebrannt) płonąć, wypalać się

durchbrennen czasownik brennt durch, brannte durch, ist durchgebrannt przepalać się; (hat durchgebrannt) palić się, płonąć, pot. zwiewać

abfackeln czasownik fackelt ab, fackelte ab, hat abgefackelt tech. spalać gazy, pot. puszczać z dymem

verbrennen czasownik verbrennt, verbrannte, hat verbrannt palić, spalać; (ist verbrannt) spalać się, oparzać się; Holz verbrennen spalać drewno; sich die Hand verbrennen poparzyć sobie rękę; sich die Finger verbrennen pot. sparzyć się na czymś

R E K L A M A