zerbrechen czasownik zerbricht, zerbrach, hat zerbrochen łamać, rozbijać; (ist zerbrochen) rozbijać się; eine Vase zerbrechen zbić wazon; die Untertasse ist zerbrochen spodek się zbił

Kopf der (PL die Köpfe) głowa, zool. pej. łeb, tech. głowica; den Kopf schütteln kiwać głową, kręcić głową; sich an den Kopf greifen łapać się za głowę; Kopf stehen stać na głowie, przen. tracić głowę; sich (DAT) den Kopf über etwas zerbrechen pot. łamać sobie głowę nad czymś; Kopf oder Zahl? orzeł czy reszka?