rozbijać - Słownik niemiecko-polski i polsko-niemiecki DEPL

zerschlagen czasownik zerschlägt, zerschlug, hat zerschlagen rozbijać, tłuc, przen. udaremniać; sich zerschlagen rozbijać się, rozbić się, zbić się; meine Hoffnungen haben sich zerschlagen moje nadzieje prysły

weiten czasownik weitet, weitete, hat geweitet rozbijać; sich weiten rozszerzać się, poszerzać się

aufschlagen czasownik schlägt auf, schlug auf, hat aufgeschlagen otwierać, rozbijać, przybijać, stawiać, uderzać, wzrastać (cena); ein Zelt aufschlagen rozbijać namiot; den Mantelkragen aufschlagen stawiać kołnierz płaszcza; auf etwas aufschlagen uderzać o coś / w coś

zertrümmern czasownik zertrümmert, zertrümmerte, hat zertrümmert rozbijać, rozwalać, burzyć, gruchotać, druzgotać

atomisieren czasownik atomisiert, atomisierte, hat atomisiert rozbijać, rozpylać, przen. atomizować

zerbrechen czasownik zerbricht, zerbrach, hat zerbrochen łamać, rozbijać; (ist zerbrochen) rozbijać się; eine Vase zerbrechen zbić wazon; die Untertasse ist zerbrochen spodek się zbił

untergliedern czasownik untergliedert, untergliederte, hat untergliedert dzielić, rozbijać in Gruppen/Abschnitte na grupy/akapity

scheitern czasownik scheitert, scheiterte, ist gescheitert kończyć się niepowodzeniem, rozbijać się, ponosić klęskę, ponosić fiasko; gescheiterter Selbstmörder niedoszły samobójca; gescheiterte Verhandlungen nieudane negocjacje; an jemandem/etwas scheitern doznać przez kogoś/coś porażki; wir sind mit unserer Initiative gescheitert nasza inicjatywa spełzła na niczym; etwas zum Scheitern bringen niweczyć coś, udaremniać coś

straucheln czasownik strauchelt, strauchelte, ist gestrauchelt potykać się, upadać, zawodzić, przen. rozbijać się, ponosić klęskę

zerrütten czasownik zerrüttet, zerrüttete, hat zerrüttet rozstrajać, rujnować, rozbijać

zerschellen czasownik zerschellt, zerschellte, ist zerschellt rozbijać się, roztrzaskiwać się an etwas (DAT) o coś

zerspalten czasownik zerspaltet, zerspaltete, hat zerspaltet/zerspalten rozszczepiać, rozłupywać, przen. rozbijać, dokonywać rozłamu

schlagen czasownik schlägt, schlug, hat geschlagen bić, uderzać, walić, ubijać, wybijać, wytrącać, rozbijać, pokonywać; sich mit jemandem schlagen bić się z kimś; Alarm schlagen bić na alarm; einen Rekord schlagen pobijać rekord; den Takt schlagen wybijać takt; eine Schlacht schlagen staczać bitwę; sich nicht geschlagen geben nie dawać za wygraną, nie kapitulować; Eiweiß zu Schnee schlagen gastr. ubijać białko na pianę; mit jemandem/etwas geschlagen sein pot. mieć z kimś duży kłopot/duże utrapienie; jemanden bewusstlos schlagen pobić kogoś do nieprzytomności

branden czasownik brandet, brandete, hat gebrandet rozbijać się an/gegen etwas o coś

zusammenschlagen czasownik schlägt zusammen, schlug zusammen, hat zusammengeschlagen uderzać o siebie, dotkliwie pobić, rozbijać, tłuc, potrzaskać; die Hacken zusammenschlagen trzasnąć obcasami; das Tischtuch zusammenschlagen składać obrus; die Hände über dem Kopf zusammenschlagen załamywać ręce; ein Gestell zusammenschlagen zbijać rusztowanie

Zelt das (PL die Zelte) namiot; ein Zelt aufstellen/aufschlagen stawiać/rozbijać namiot; im Zelt übernachten nocować pod namiotem; die/seine Zelte irgendwo aufschlagen także żart. osiadać gdzieś, zapuszczać gdzieś korzenie; die/seine Zelte abbrechen także żart. wyprowadzać się

stranden czasownik strandet, strandete, ist gestrandet osiadać na mieliźnie, rozbijać się, przen. ponosić fiasko

entzweigehen czasownik geht entzwei, ging entzwei, ist entzweigegangen rozbijać się, tłuc się

sprengen czasownik sprengt, sprengte, hat gesprengt wysadzać, rozsadzać, spryskiwać, polewać; etwas in die Luft sprengen wysadzać coś w powietrze; übers Feld sprengen galopować przez pole; de Bank sprengen pot. rozbić bank; den Rahmen einer Sache (DAT) sprengen wykraczać poza ramy czegoś

R E K L A M A