brzeg - Słownik niemiecko-polski i polsko-niemiecki DEPL

Ufer das (PL die Ufer) brzeg; der Fluss tritt über die Ufer rzeka występuje z brzegów; sicher ans Ufer kommen dotrzeć bezpiecznie do brzegu; etwas ans Ufer schwemmen wyrzucać coś na brzeg; am Ufer stehen stać na brzegu; vom anderen Ufer sein pot. być gejem/lesbijką

Rand der (PL die Ränder) brzeg, krawędź, skraj, margines, kraniec, kres; der Rand des Tisches kant stołu; etwas am Rande erwähnen nadmienić coś na marginesie; außer Rand und Band sein pot. nie móc się opanować, wychodzić z siebie

Saum der (PL die Säume) rąbek, brzeg, skraj materiału, zakładka

Gegenufer das (PL die Gegenufer) przeciwległy brzeg

Küste die (PL die Küsten) wybrzeże, brzeg; sandige/felsige Küste piaszczyste/kamieniste wybrzeże; an der Küste entlangfahren jechać wzdłuż wybrzeża; an die Küste fahren pojechać na wybrzeże; an der Küste von Kroatien na wybrzeżu Chorwacji/u wybrzeża Chorwacji

überholen czasownik holt über, holte über, hat übergeholt przewozić na drugi brzeg; (überholt, überholte, hat überholt) wyprzedzać, dokonywać przeglądu, dokonywać naprawy

Tellerrand der (PL die Tellerränder) brzeg talerza; nicht über den Tellerrand blicken pot. nie patrzeć dalej niż czubek własnego nosa; Blick über den Tellerrand spojrzenie z innej perspektywy, otwartość na nowe; über den Tellerrand schauen / hinausschauen / blicken / hinausblicken spoglądać z innej perspektywy, być otwartym na nowe

schwemmen czasownik schwemmt, schwemmte, hat geschwemmt wyrzucać etwas ans Ufer coś na brzeg

Seeufer das (PL die Seeufer) brzeg morza

Flussufer das (PL die Flussufer) brzeg rzeki

Bettkante die (PL die Bettkanten) brzeg łóżka

Inselküste die (PL die Inselküsten) brzeg wyspy

Goldschnitt der (PL die Goldschnitte) złocony brzeg (książki)

Kippe die (PL die Kippen) sport przerzut, przewrotka, brzeg, krawędź, skraj, wysypisko, zwał, niedopałek papierosa, pet, ogarek, pot. szlug; auf der Kippe stehen być przechylonym, być zagrożonym, stać na krawędzi przepaści; eine Kippe rauchen palić szluga

platschen czasownik platscht, platschte, ist geplatscht pot. chlupnąć do wody, chlupać, uderzać ans Ufer o brzeg (o falach); (hat geplatscht) pluskać się, reg. lać; es platscht schon den ganzen Tag leje już cały dzień

unterhöhlen czasownik unterhöhlt, unterhöhlte, hat unterhöhlt podkopywać, podmywać; das Wasser hat das Ufer unterhöhlt woda podmyła brzeg

Strand der (PL die Strände) plaża, wybrzeże, brzeg morski; am Strand na plaży

Ostufer das (PL die Ostufer) wschodni brzeg

R E K L A M A